تأثیر تلفیق روش‌های کنترل مکانیکی با علف‌کش‌ها بر عملکرد و اجزاء عملکرد سویا در منطقه کرج

آزمایش مزرعه‌ای با هدف تأثیر تلفیق روش‌های کنترل مکانیکی با علف‌کش‌ها بر عملکرد و اجزاء عملکرد سویا در سال زراعی 83-1382 در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 18 تیمار و سه تکرار در مزرعه‌ی پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران (کرج) اجرا شد. تیمارها شامل گروه‌های: 1- کاربرد مجزای علف‌کش‌های تریفلورالین (g ai/ha960)، آلاکلر (g ai/ha2400)، بنتازون (g ai/ha1200) و اکسی‌فلورفن (g ai/ha360) بترتیب به صورت‌های پیش‌کاشت، پیش‌رویشی و پس‌رویشی 2- تریفلورالین و یا آلاکلر در تلفیق با کولتیواسیون و یا یکی از علف‌کش‌های بنتازون و یا اکسی‌فلورفن 3- تریفلورالین و یا آلاکلر در تلفیق با کولتیواسیون و میزان کاهش یافته‌ی یکی از علف‌کش‌های بنتازون (g ai/ha960) و یا اکسی‌فلورفن (g ai/ha 288) 4- علف‌کش تریفلورالین (g ai/ha1920) به صورت سم‌آب به تنهایی و یا در تلفیق با یکی از علف‌کش‌های بنتازون و اکسی‌فلورفن 5- شاهد بدون علف هرز بودند. نتایج نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین تیمارها از نظر کاهش وزن خشک علف‌های هرز به هنگام رسیدگی فیزیولوژیک محصول وجود داشت. تیمارهای تریفلورالین + اکسی‌فلورفن و آلاکلر با 95 و 56% بترتیب بیشترین و کمترین راندمان کنترل را به خود اختصاص داده بودند. بین تیمارهای مختلف از نظر تعداد شاخه فرعی، وزن صد دانه، تعداد غلاف در بوته، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در سطح 1% و تعداد دانه در غلاف در سطح 5% تفاوت معنی‌داری دیده شد. بیشترین و کمترین میزان عملکرد بیولوژیک برابر 10148 و 2981 کیلوگرم در هکتار بود که بترتیب در تیمارهای بنتازون (g ai/ha 1200) و آلاکلر+کولتواسیون+دوز کاهش یافته اکسی‌فلورفن (g ai/ha 288+2400) بدست آمد. بیشترین عملکرد دانه از تریفلورالین+بنتازون (g ai/ha 960+‌1200) و به میزان 2940 کیلوگرم در هکتار بدست آمد و کمترین میزان نیز از تریفلورالین+اکسی‌فلورفن (g ai/ha 960+360) بدست آمد. تیمارهای مؤثر به لحاظ کنترل مطلوب علف‌های هرز و عملکرد بالا، تریفلورالین+بنتازون (g ai/ha 960 + 1200) و تریفلورالین+کولتیواسیون+دوز کاهش یافتة بنتازون (g ai/ha 960 + 960) بودند.